|
|
|
เรื่องลับน่ารู้ของ ลีซอ
305.56
เรื่องลับน่ารู้ของ ลีซอ
ผู้แต่ง: ปิยพงศ์
ชื่อเรื่อง: เรื่องลับน่ารู้ของ ลีซอ
สรุปเนื้อหา
ลีซอ เป็นชาวเขาที่จัดอยู่ในจำพวกเดียวกับพวกอีก้อ คืออยู่ในกลุ่มของตระกูล ทีเบต - พม่า ซึ่งสืบเชื้อสายมาจากชนชาติ โลโล หรือ โนซู
พวกเขาเรียกตัวเองว่า "ลีซู" ส่วนคำว่า "ลีซอ" นั้น เป็นสำเนียงของคนจีนที่ใช้เรียกคนพวกนี้ และคนไทยในภาคเหนือได้รับเอาสำเนียงของคนจีนที่ใช้เรียกชนกลุ่มนี้มาใช้ จึงกลายเป็น ลีซอ มาจนกระทั้งทุกวันนี้
ถิ่นฐานเดิมของชนเหล่านี้อยู่ในประเทศจีน บริเวณหุบเขาสาลวิน ในเขตตะวันออกเฉียงเหนือของมณฑลยูนนาน และตอนเหนือของรัฐคะฉิ่นของพม่า ต่อมาได้อพยพเข้าไปทางตะวันตกของรัฐคะฉิ่น
อาศัยอยู่ตามแนวเขาระหว่างพรมแดนพม่ากับจีน และอพยพลงใต้เข้าไปในเขตรัฐฉานของพม่า และทางภาคเหนือของไทย
ลีซอที่อาศัยอยู่มนประเทศไทยขณะนี้ ส่วนใหญ่อพยพมาจากเมืองเชียงตุง และเมืองปั่น ซึ่งอยู่ในเขตรัฐฉานของพม่า เมื่อประมาณ 80 ปีมาานี้เอง จำนวนประชากรทั้งหมดประมาณ 30,000 คน
อาศัยอยู่ตามหมู่บ้านตางๆ กว่า 100 หมู่บ้าน มีมากที่สุดในจังหวัดเชียงใหม่ ในท้องที่อำเภอเชียงดาว ในตำบลเมืองคอง เมืองแหง เมืองนะ เช่นที่บ้านนาเลา ขุนคอง ดงสามหมื่น แม่นะ ห้วยน้ำดัง นอกนั้นก็กระจัดกระจาย
ไปตามส่วนต่างๆของอำเภอพร้าว แม่แตง ฝาง และที่อำเภอปาย ของจังหวัดแม่ฮ่องสอน อำเภอวังเหนือของจังหวัดลำปาง อำเภอเมือง และอำเภอแม่จัน ของจังหวัดเชียงราย
รูปร่างลักษณะ และเครื่องแต่งกายชาย
ผู้ชายลีซอส่วนใหญ่ผิวค่อนข้างคล้ำ รูปร่างล่ำสัน บึกบึนในหน้ากลมแบน แววตาแฝงด้วยความซื่อ ส่วนสูงของร่ายกายโดยเฉลี่ยเท่าๆ กับคนไทยโดยทั่วไป คือประมาณ 5 ฟุต 6 นิ้ว ทรงผมสมัยก่อนนิยมโกนกันจนเกลี้ยง
เกลา เว้นไว้เป็นหางเปียกระจุกเล็กๆที่ขวัญกลางศรีษะแบบเดียวกับพวกอีก้อ แต่ปัจจุบันมีเพียงเด็กเล็กๆ หรือคนแก่สูงอายุรุ่นเก่าบางคนเท่านั้น ที่ยังนิยมทรงผมแบบนี้อยู่ ส่วนพวกหนุ่มๆ ได้หันมานิยมไว้ทรงผมแบบคนเมืองพื้นราบกันหมด
แล้ว นอกจากนั้นบรรดาคนแก่รุ่นเก่า และเด็กชายตัวเล็กๆ ยังนิยมสวมหมวกผ้าสีดำ ทรงกลม มีจุกดำหรือแดงเล็กๆ บนยอดหมวกรูแทรงแบบเดียวกับหมวกของชาวจีนยูนนาน
สำหรับเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย นิยมสวมเสื้อเชิตแขนยาว คอปกสีดำ น้ำเงิน หรือกรมท่า ที่หาซื้อมาจากในเมือง ส่วนกางเกงนั้น ยังนิยมแบบลีซอกันแท้ๆ คือ เป็นกางเกงขากว้าง (มากๆ) ยาวเลยเข่ามาเกือบถึงหน้าแข้ง ส่วนเป้ากางเกง
นั้นหย่อนยานลงมาเกือบถึงขาพับหลัง ส่วนสีที่ฮิตที่สุดคือ สีน้ำเงิน ฟ้า และเขียว สวมปลอกแข้ง ผ้าสีดำ ขลิบขอบล่างบนด้วยสีที่ฮิต คือ น้ำเงิน ฟ้า และเขียว เช่นกัน
รูปร่างลักษณะ และเครื่องแต่งกายหญิง
ผู้หญิงลีซอส่วนใหญ่ผิวค่อนข้างขาวหรืออาจจะมีคล้ำอยู่บ้างก็เพราะต้องตรากตรำอยู่กับงานกลางแจ้งในไร่ นอกจากน้นรูแร่างหน้าตายังค่อนข้างจะสะสวยมากกว่าบรรดาชาวเขาทุกๆ เผ่า ส่วนสูงของร่างกายก็ประมาณ 5 ฟุต
นิยมไว้ผมยาว หวีแสกกลาง และรวบไปทางด้านหลังม้วนเป็นมวยเหนือท้ายทอยข้นมาเล็กน้อยนิยมโพกศรีษะด้วยผ้าดำโดยม้วยพันกับหัวเข่าของตนเองเปฯวงกลม แล้วยกข้นสวม มองเห็นส่วนบนของศรีษะโผล่ข้นมา มีลักณะ
คล้ายกับผ้าโผกหัวผู้ชายเผ่าอีก้อ เด็กนิยมสวมหมวกสีดำทรงกลม รอบๆ หมวกด้านล้างเย็บแถบผ้าเล็กๆ หลากสีผืนใหญ่ติดรอบ ๆ ส่วยยอดหมวกเป็นพู่ไหมพรมยาว สีแดงหรือชมพู
สำหรับเสื้อนั้น เป็นเสื้อแขนยาวคอกลม ทรงตัว ตัวหลวม สีน้ำเงิน ฟ้าหรือเขียว เว้าแขนเสื้อทั้งสองข้างเป็นสีแดง ตัวเสื้อด้านข้างผ่าตั้งแต่เอวลงไป ด้านหน้าคลุมถึงเข่า ด้านหลังยาวลงมาถึงกลางน่อง ตัวเสื้อด้านในไขว้ไปทางรักแร้ซ้าย ด้านนอกไขว้ไปติดกระดุมไปทางรักแร้ขวา
ที่มา:
ปิยพงศ์. (2545).เรื่องลับน่ารู้ของ ลีซอ. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช.
|
|
