|
|
|
923.7 Geography & History
ชีวประวัติบุคคลในสาขาการศึกษา
ปีเตอร์ เฟอร์ดินาน ดรักเกอร์
ปีเตอร์ เฟอร์ดินาน ดรักเกอร์ (อังกฤษ: Peter Ferdinand Drucker) เป็นทั้งนักเขียน ที่ปรึกษาด้านการจัดการ และเป็นผู้บรรยายด้าน "นักนิเวศน์สังคม"[1] หนังสือของเขาเป็นแนวทางและแหล่งค้นคว้าด้านมนุษย์ที่จัดตั้งธุรกิจ, องค์กร, รัฐบาล และหน่วยงานไม่แสวงหาผลกำไรเพื่อสังคม[2] งานเขียนของเขาได้ทำนายถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในช่วงปลายศตวรรษที่ยี่สิบ รวมทั้งความเป็นเอกชน และการกระจายอำนาจ, ความรุ่งโรจน์ของญี่ปุ่นที่จะเป็นมหาอำนาจทางเศรษฐกิจในยุคนั้น, ความเห็นทางการตลาดที่สำคัญ ความเร่งด่วนของสังคมข้อมูลข่าวสาร ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นต่อการเรียนรู้ตลอดชีวิต[3] ใน พ.ศ. 2502 ดรักเกอร์ได้ให้ความสำคัญต่อ "การเรียนรู้ของคนงาน" และช่วงปลายชีวิต เขาได้พิจารณาอย่างถี่ถ้วนถึง "ความรู้ด้านการผลิตผลงาน" อันเป็นขอบเขตของความรู้ด้านการจัดการด้วยเช่นกัน โดยแนวคิดต่างๆของเขายังไม่ล้าสมัยและเป็นประโยชน์ต่อนักธุรกิจมายาวนานหลายทศวรรษ[4]
ชีวประวัติและปรัชญา
ปีเตอร์ ดรักเกอร์ เป็นบุตรของทนายความซึ่งมีชื่อว่า อดอล์ฟ และมารดาชื่อ แคโรรีน ดรักเกอร์เกิดที่ กรุงเวียนนา ประเทศออสเตรีย ณ วันที่ 19 พฤศจิกายน ค.ศ. 1909 ดรักเกอร์ย้ายไปหางานทำที่ฮัมบูร์กแล้วเริ่มฝึกทำงานที่บริษัทค้าฝ้าย แล้วเป็นนักเขียนข่าวให้กับหนังสือพิมพ์ Der ?sterreichische Volkswirt (ออสเตรีย อิโคโนมิสต์) สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกด้านกฎหมายจากมหาวิทยาลัยแฟรงก์เฟิร์ต ผลงานของเขาสร้างความประทับใจต่อโจเซฟซึ่งเป็นเพื่อนของพ่อเขาเอง เกี่ยวกับเรื่องแนวคิดของผู้ประกอบการ[5] ดรักเกอร์ยังมีอิทธิพลต่อแนวคิดที่มีความแตกต่างไปจาก จอห์น เมย์นาร์ด เคนส์ ผู้ซึ่งได้บรรยายที่เคมบริดจ์ เมื่อ ค.ศ. 1934 ว่า "ผมเพิ่งเข้าใจว่านักเรียนเศรษฐศาสตร์ของเคนส์ล้วนปราดเปรื่องในห้องเรียนซึ่งสนใจเกี่ยวกับความนิยมด้านสินค้า" ในขณะที่ดรักเกอร์เขียนเอาไว้ว่า "ผมสนใจเกี่ยวกับพฤติกรรมของผู้คน"[6]
ถัดจากนั้นเป็นเวลากว่า 70 ปี ดรักเกอร์ได้เขียนถึงโฟกัสทางการตลาดบนความมีอยู่ของมนุษย์ ซึ่งมีวิกฤตการต่อต้านที่นับจำนวนได้ หนังสือของเขาได้ใส่บทเรียนเกี่ยวกับทำอย่างไรองค์กรถึงจะสามารถสร้างคนที่ดีที่สุดขึ้นมาได้ และคนงานจะสามารถตระหนักถึงสภาพชุมชนได้อย่างไร และจะเป็นที่ยอมรับในการจัดตั้งสังคมสมัยใหม่โดยรอบได้อย่างไร[7]
ขณะที่เขายังหนุ่ม ก็ได้เขียนผลงานขึ้นมาสองชิ้น โดยเล่มหนึ่งกล่าวถึงนักปรัชญาชาวเยอรมันซึ่งมีชื่อว่า เฟดเดอริช จูเลียส สตาห์ล กับเรื่อง "คำถามของชาวยิวในเยอรมัน" (The Jewish Question in Germany) ซึ่งได้ถูกสั่งเผาและระงับการจัดพิมพ์โดยฝ่ายนาซี[3] ปี ค.ศ. 1993 ได้เดินทางออกจากเยอรมันไปยังอังกฤษ ในกรุงลอนดอน เขาได้ทำงานในบริษัทประกัน หลังจากนั้นเขาได้เป็นผู้นำนักเศรษฐศาสตร์คนสำคัญในธนาคารอย่างเป็นการส่วนตัว เขายังได้ติดต่อกับ ดอริส ชมิตซ์ ผู้ซึ่งเป็นคนรู้จักจากมหาวิทยาลัยแฟรงก์เฟิร์ตอีกครั้ง ทั้งคู่ได้แต่งงานกันใน ค.ศ.1934 (ทั้งนี้ รายชื่อในใบรับรองระบุชื่อของเขาว่า ปีเตอร์ จอร์จ ดรักเกอร์[8]) และสองสามีภรรยาก็ได้ย้ายมาอยู่ที่สหรัฐอเมริกา โดยเขาได้มาเป็นศาสตราจารย์ในมหาวิทยาลัย รวมถึงเป็นนักเขียนฟรีแลนซ์ตลอดจนเป็นที่ปรึกษาทางธุรกิจ (ดรักเกอร์ไม่ยอมรับกับคำว่า "กูรู" ซึ่งคนทั่วไปยอมรับในตัวเขา โดยเขายังกล่าวย้ำอีกด้วยว่า "ผมพูดมาหลายปีแล้ว เราจะใช้คำว่า "กูรู" ก็คงเสมือนกับว่าเราเป็น "นักต้มตุ๋น" จนอาจต้องถูกพาดหัวข่าวที่ยาวมาก")[9]
ในปี ค.ศ. 1943 ดรักเกอร์โอนสัญชาติเป็นพลเมืองของอเมริกา เป็นผู้สอนที่วิทยาลัยเบนนิงตัน ช่วงปี ค.ศ.1942~1949 หลังจากนั้น เขาได้เป็นศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก ช่วงปี ค.ศ. 1950~1971 ดรักเกอร์เดินทางสู่แคลิฟอร์เนียในปี ค.ศ.1971 ซึ่งได้พัฒนาหลักสูตรเอ็มบีเอด้านการบริหาร สำหรับฝึกอาชีพที่ มหาวิทยาลัยแคลมอนต์ เกรดูเอท (หลังจากนั้นเป็นที่รู้จักกันในชื่อของ โรงเรียนแคลมอนต์ เกรดูเอท) ช่วงปี ค.ศ. 1971 จนถึงช่วงที่เขาเสียชีวิต เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นศาสตราจารย์พิเศษด้านสังคมศาสตร์ กับ การจัดการ ที่มหาวิทยาลัยแคลมอนต์ เกรดูเอท และได้ตั้งชื่อมหาวิทยาลัยขึ้นมาว่า "ปีเตอร์ เอฟ. ดรักเกอร์ เกรดูเอทสคูล ออฟ เมเนจเมนท์" (หลังจากนั้นจึงเปลี่ยนมาเป็นชื่อในที่รู้จักกันว่า "ปีเตอร์ เอฟ. ดรักเกอร์ แอนด์ มาซาโตชิ อิโต้ เกรดูเอทสคูล ออฟ เมเนจเมนท์") เพื่อเป็นการให้เกียรติ เมื่อปี ค.ศ.1987 เขาสอนในชั้นเรียนครั้งสุดท้ายเมื่อปีค.ศ.2002 ในขณะที่มีอายุได้ 92 ปี
การทำงาน
งานเขียนของปีเตอร์ ดรักเกอร์มีเป็นจำนวนมาก บางส่วนได้รับรางวัล และยังมีบทความที่อธิบายถึงบริษัท เจนเนอรัล มอเตอร์ (GM) ซึ่งเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดของโลกในสมัยนั้น ได้สร้างความประทับใจต่อผู้บริหาร โดนัลด์สัน บราวด์ จึงเชิญให้เขาร่วมวิเคราะห์การบริหารจัดการขององค์กรในเวลาต่อมา ซึ่งอาจเรียกได้ว่าเกี่ยวกับ "การตรวจสอบบัญชีพรรค": การวิเคราะห์ทางสังคมศาสตร์สองปีของบริษัท ดรักเกอร์ได้เข้าร่วมเป็นคณะกรรมการกระประชุมทุกครั้ง, สัมภาษณ์ลูกจ้าง และวิเคราะห์ถึงการผลิตตลอดจนมีส่วนในการสินใจผลิตเชิงปฏิบัติ
หนังสือเกี่ยวกับผลลัพธ์ คอนเซ็ปท์ ออฟ เดอะ คอร์ปอเรชั่น ก็ยังเป็นที่นิยมในองค์กรจีเอ็มนี้ด้วย ซึ่งประกอบด้วยโครงสร้างหลายส่วนและนำมาซึ่งหลายหัวข้อ, การให้คำปรึกษาเกี่ยวกับการทำงาน และหนังสือเพิ่มเติม อย่างไรก็ตามทางจีเอ็มรู้สึกตื่นเต้นอย่างมากกับสินค้าตัวสุดท้าย ดรักเกอร์ให้นึกถึงยักษ์ผู้มีอำนาจที่ต้องการนโยบายบนตำแหน่งสร้างความสัมพันธ์ต่อลูกค้า, ความสัมพันธ์ของผู้กระจายหน้าที่, ความสัมพันธ์ต่อลูกจ้าง และอื่นๆ ภายในบริษัท ดรักเกอร์ได้เสนอแนะถึงสิ่งที่มากกว่าการพิจารณา ประธานจีเอ็มคนสำคัญ อัลเฟรด สโลน รู้สึกสับสนกับหนังสือ "จะเป็นการปฏิบัติอย่างง่ายๆถ้ามันไม่มีอยู่" โดยดรักเกอร์ได้เรียกในภายหลังว่า "ไม่เคยกล่าวถึงมันและไม่เคยมีการรับรองการได้กล่าวถึงในทัศนะของเขา"[10]
ดรักเกอร์ได้สอนคณะผู้บริหารว่าเป็น "ศิลปะแห่งเสรีนิยม" และเขาได้ทำให้รู้สึกว่าข้อมูลการจัดการของเขาเกิดจากการบูรณาการบทเรียนจากประวัติศาสตร์, สังคมวิทยา, จิตวิทยา, ปรัชญา, ศาสนาและวัฒนธรรม เข้าไว้ด้วยกัน[11] เขายังเชื่ออีกด้วยว่าความแข็งแกร่งนั้นมาจากทุกส่วนของสถาบัน อันประกอบด้วย ภาคเอกชน, มีความรับผิดชอบต่อสังคมทั้งหมด "ความจริงคือ," ดรักเกอร์ได้เขียนไว้ในปี ค.ศ.1973 การจัดการ: ถือเป็นศาสตร์ที่ต้องใช้ความพยายามอย่างหนัก, มีความรับผิดชอบ, และต้องฝึกฝน, "ซึ่งในสังคมสมัยใหม่นั้นจะไม่มีกลุ่มผู้นำอื่นเว้นแต่ผู้จัดการ ถ้าผู้จัดการสถาบันหลักและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในธุรกิจ ไม่สามารถทำหน้าที่โดยรวมให้ดีได้ ก็จะไม่มีใครสามารถที่จะทำให้ดีได้อีกเลย"[12]
ดรักเกอร์สนใจในผลของการเติบโตของผู้คนซึ่งทำงานด้วยใจมากกว่าการทำงานด้วยมือ เขาได้ก่อให้เกิดความสนใจโดยชี้ประเด็นถึงลูกจ้างบางคนผู้ซึ่งรู้เกี่ยวกับวัตถุประสงค์ที่แน่นอนมากกว่าเจ้านายของพวกเขาหรือผู้ร่วมงาน และยังได้ร่วมมือกับองค์กรขนาดใหญ่อื่นๆด้วย ถ้าจะกล่าวให้เข้าใจอย่างง่ายๆก็คือเป็นการยกย่องถึงความก้าวหน้าของมนุษย์เรานั่นเอง ดรักเกอร์ได้วิเคราะห์และอธิบายถึงการทำอย่างไรจึงจะเกิดการเปลี่ยนความคิดร่วมกันเกี่ยวกับการขับเคลื่อนองค์กรได้
งานเขียนของเขาได้เข้าถึงมากยิ่งขึ้นในโลกธุรกิจที่กำลังเติบโตในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบ โดยในเวลานั้น บริษัทขนาดใหญ่ได้พัฒนาประสิทธิภาพของอุตสาหกรรมการผลิตขั้นพื้นฐานกับกระบวนการการจัดการของผลิตผลมวลชน ผู้บริหารหลายรายได้สอนให้คนงานของพวกเขาได้รู้ถึงการขับเคลื่อนในบริษัท และดรักเกอร์ได้นำมันมาอยู่บนความเชื่อของพวกเขาเหล่านั้น ด้วยเกรงว่าองค์กรจะล้าสมัย แต่เขาก็ยังแสดงความเห็นใจ เขาได้คาดว่าผู้อ่านของเขาคงจะเป็นผู้ฉลาด, มีเหตุผล, ทำงานหนักและเข้ากับคนได้ ถ้าองค์กรมีความพยายาม เขาเชื่อว่ามันคงเป็นเรื่องปกติเพราะเป็นแนวคิดที่อาจล้าสมัย, ทั้งความคิดแคบๆเกี่ยวกับปัญหา หรือความขัดแย้งภายใน
กระทั่งเขาได้เป็นผู้ให้คำปรึกษา ดรักเกอร์ได้ทำงานกับหลายๆบริษัท ซึ่งได้แก่ เจนเนอรอล อิเล็คทริก, โคคา-โคล่า, ซิตี้คอร์ป, ไอบีเอ็ม และอินเทล เขาได้ให้คำปรึกษาแก่ผู้นำธุรกิจที่เรารู้จักกันดี ตั้งแต่ แจ็ค เวลช์ จากจีอี, เอ.จี.แลฟลี่ย์ จาก พรอกเตอร์แอนด์แกมเบิล, แอนดี้ กรูฟ จากอินเทล, จอห์น เบกแมน จากเอ็ดเวิร์ด โจนส์, โชอิจิโร่ โทโยดะ ประธานผู้ทรงเกียรติแห่งโตโยต้า มอเตอร์ กับมาซาโตชิ อิโต้ ประธานผู้ทรงเกียรติแห่ง อิโต้-โยคาโด้ กรุ๊ป ซึ่งเป็นองค์กรขายตรงที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสองของโลก[13] แม้ว่าเขาจะได้ช่วยสร้างคความสำเร็จให้กับผู้บริหารองค์กร เขาได้ทำให้เกิดความกลัวเมื่อ อันดับฟอร์จูน 500 ซีอีโอ ได้ทำให้ค่าเฉลี่ยคนงานเกิดภาวะลอยตัวซึ่งมีอัตราเกินกว่า 100 ช่วงเวลา เขาได้ให้เหตุผลในปี 1984 โดยพยายามระบุว่าการชดเชยควรจะลดอัตราลงให้เหลือไม่เกิน 20 ช่วงเวลา โดยการจัดลำดับและการทำแฟ้มบันทึก โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริษัทที่ลูกจ้างได้ถูกเลิกจ้างงานนับพันคน "มันคือสิ่งที่ไม่อาจยกโทษให้ทั้งทางศีลธรรมและทางสังคม," ดรักเกอร์ได้เขียนเอาไว้ "และเราจะชดใช้อย่างหนักสำหรับมัน"[3]
ดรักเกอร์ได้ให้คำปรึกษาสำหรับตัวแทนรัฐบาลหลายแห่งทั้งจากสหรัฐอเมริกา, แคนาดา และญี่ปุ่น เขาได้ทำงานในองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรและได้ช่วยให้องค์กรเหล่านั้นประสพผลสำเร็จ บ่อยครั้งที่ให้คำปรึกษาระดับอาชีพ ท่ามกลางหน่วยกลุ่มสังคม เขายังได้พิจารณาถึงองค์กรที่มีชื่อว่า Salvation Army, the Girl Scouts of the USA, C.A.R.E., กาชาดอเมริกัน, และ Navajo Nation (ซึ่งเป็นคณะกรรมการของชนเผ่าอินเดียนแดง) ด้วยเช่นกัน[14]
โดยแท้จริงแล้ว ดรักเกอร์ ได้คาดการณ์ล่วงหน้าถึงการเติบโตของหน่วยสังคมในอเมริกา ซึ่งดำเนินต่อไป ด้วยการอาสาโดยไม่หวังผลกำไร ประชาชนต่างค้นหาถึงการบรรลุเป้าหมาย ซึ่งเขาเป็นต้นตำรับในการคิดโดยมีเงื่อนไขว่าต้องมีการวางตำแหน่งในงานของพวกเขา แต่นั่นก็เป็นการยากที่จะหาแหล่งทดสอบจากสนามแข่งจริง "ความเป็นพลเมือง และการคิดว่าหน่วยสังคมจะไม่สามารถรักษาความผิดปกติที่มีอยู่ได้ทุกอาการ ทั้งงที่มีอยู่ในเบื้องหลังของนายทุน กับเบื้องหลังของการปกครอง แต่บางทีสิ่งที่ต้องมาก่อนการแก้ปัญหากลับผิดปกติไปด้วย" ดรักเกอร์เขียนเอาไว้ "มันได้ช่วยฟื้นฟูหน้าที่ความรับผิดชอบที่มีอยู่ในตัวเมือง ซึ่งเป็นเครื่องหมายแห่งความเป็นพลเมือง กับความภาคภูมิใจที่เป็นเครื่องหมายแห่งสังคม"[15]
งานเขียน
ปีเตอร์ ดรักเกอร์มีงานเขียนที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นจำนวนมาก และได้รับการแปลมาแล้วกว่า 30 ภาษาทั่วโลก โดยมีงานเขียนสองเรื่องเป็นนิยาย และอีกหนึ่งเรื่องเป็นอัตชีวประวัติ นอกจากนี้ มีบทความหลายชิ้นที่ได้รับการตีพิมพ์ลงในนิตยสารชั้นนำอย่าง ฮาวาร์ด บิสิเนส รีวิว, ดิ แอตแลนติค มันธ์ลี่ และ ดิ อีโคโนมิสต์ ด้วยเช่นกัน และเขายังได้มีส่วนร่วมเป็นที่ปรึกษาทางธุรกิจ กับองค์กรไม่แสวงผลกำไรในช่วงวัยเก้าสิบต่างหากด้วย ดรักเกอร์ดรักเกอร์ถึงแก่กรรม ที่ เคลมอนต์ แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา ณ วันที่ 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 2005 สิริอายุได้ 95 ปี
แนวคิดพื้นฐาน
แนวคิดในการบริหารจัดการหลายประการมาจากงานเขียนของดรักเกอร์แทบทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็น :
การกระจายอำนาจและการทำให้เข้าใจง่าย ดรักเกอร์ได้ลดคำสั่งกับรูปแบบการควบคุม และกล่าวว่าบริษัทที่มีการทำงานที่ดีที่สุดก็ต่อเมื่อมีการกระจายอำนาจ ตามแนวคิดของดรัีกเกอร์คือ บริษัทมักจะมีแนวโน้มที่จะผลิตสินค้ามากเกินไป รวมทั้งมีการจ้างพนักงานที่ไม่จำเป็น และมักขยายสู่ภาคเศรษฐกิจที่ควรหลีกเลี่ยง
ความสงสัยลึกซึ้งของทฤษฎีเศรษฐศาสตร์มหภาค ดรักเกอร์ได้โต้แย้งว่าเศรษฐศาสตร์ที่จัดสอนภายในโรงเรียนทั้งหมดไม่สามารถอธิบายถึงลักษณะสำคัญของเศรษฐกิจสมัยใหม่ได้แต่อย่างใด
จากการแสดงความเคารพต่อคนงาน ดรักเกอร์เชื่อว่า่พนักงานทั้งหลายต่างเป็นทรัพย์สิน และไม่ได้เป็นหนี้สิน เขาสอนให้รู้ว่าความรู้ของคนงานเป็นส่วนประกอบสำคัญของเศรษฐกิจสมัยใหม่ ใจความสำคัญของแนวปรัชญานี้เป็นมุมมองว่าผู้คนต่างเป็นทรัพยากรที่มีค่าที่สุดขององค์กร และหน้าที่ของผู้จัดการก็คือการเตรียมการและให้ความเป็นเสรีต่อบุคลากรในการดำเนินการ[16]
ความเชื่อในสิ่งที่เขาเรียกว่า "อาการป่วยของรัฐบาล" ดรักเกอร์ไม่ได้มีความลำเอียงต่อรัฐบาล โดยอ้างว่ารัฐบาลอาจไม่สามารถหรือไม่เต็มใจให้บริการใหม่ต่อสิ่งที่ผู้คนมีความจำเป็นหรือต้องการได้ แต่เขาก็เชื่อว่าอาการนี้มิใช่ของรัฐบาลโดยเนื้อแท้ ซึ่งมีอยู่ในบทความ The Sickness of Government (อาการป่วยของรัฐบาล) ในหนังสือ The Age of Discontinuity โดยมีพื้นฐานมาจาก New Public Management ซึ่งเป็นทฤษฎีในการรัฐประศาสน์ที่เป็นระเบียบวินัยครอบคลุมในช่วงยุค 1980 กับ 1990
เรามักละทิ้งต่อแผนการ โดยทั้งภาคธุรกิจและรัฐบาลมักมีแนวโน้มที่จะยึดติดกับความสำเร็จในวันวาน มากกว่าที่จะเห็นถึงสิ่งที่เป็นประโยชน์ในระยะยาว
เชื่อว่าการดำเนินการโดยปราศจากความคิด ย่อมเป็นสาเหตุของความล้มเหลวทุกประการ[17]
สิ่งจำเป็นสำหรับชุมชน สำหรับในช่วงแรกเริ่มอาชีพของเขา ดรักเกอร์ได้ทำนายถึง "จุดจบของมนุษย์เศรษฐกิจ" และสนับสนุนการสร้าง "ชุมชนโรงงาน" เมื่อบุคคลของสังคมมีความจำเป็นและต้องการที่จะพบเห็น ซึ่งต่อมาภายหลังเขาก็ได้รู้ว่าลักษณะชุมชนโรงงานมิได้มีลักษณะเป็นตัวตน และในช่วงยุค 1980 เขาได้ชี้ให้เห็นว่าในภาคของอาสาสมัครไม่แสวงหาผลกำไรเป็นกุญแจในการช่วยเหลือด้านสุขภาพสังคม ที่ผู้พบเห็นจะบังเกิดความภาคภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของชุมชน
มีความจำเป็นในการบริหารธุรกิจโดยให้ความสำคัญต่อหลายความต้องการและเป้าหมาย มากกว่าการอยู่ใต้คำบังคับบัญชาเพียงอย่างเดียว[18][19] แนวคิดนี้เป็นการบริหารจัดการที่มีรูปแบบวัตถุประสงค์จากประเด็นสำคัญของเขาในปี ค.ศ. 1954 ซึ่งปรากฏในหนังสือ The Practice of Management (การปฏิบัติงานของฝ่ายบริหาร)[20]
ความรับผิดชอบหลักของบริษัท คือการให้บริการต่อลูกค้า โดยที่กำไรไม่ใช่เป้าหมายหลัก หากแต่เป็นเงื่อนไขสำหรับการดำรงอยู่อย่างต่อเนื่องของบริษัท[21]
องค์กรควรมีวิธีการที่เหมาะสมในการดำเนินการธุรกิจทุกกระบวนการ
มีความเชื่อในแนวคิดที่ว่าบริษัทยอดเยี่ยมควรจะมีอยู่ในการสร้างสรรค์สิ่งที่มีคุณค่าสูงสุดของมนุษย์[22]
รางวัลเกียรติคุณ
9 กรกฎาคม ค.ศ. 2002 ได้รับรางวัล Presidential Medal of Freedom จากประธานาธิบดี จอร์จ ดับเบิลยู บุช[1]
ได้รับเกียรติจากรัฐบาลญี่ปุ่น และออสเตรีย ให้เป็นประธาน มูลนิธิปีเตอร์ เอฟ. ดรักเกอร์ เพื่อการบริหารจัดการโดยไม่แสวงหาผลกำไร
สถาบัน Leader to Leader Institute ได้มอบรางวัล ผู้มีเกียรติสูงสุดแห่งมหาวิทยาลัยนิวยอร์ก, ตามคำกล่าวอ้างของประธานแห่ง NYU
ได้รับดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์จากมหาวิทยาลัย 25 แห่งทั่วโลก ทั้งจากประเทศสหรัฐอเมริกา, เบลเยี่ยม, สาธารณรัฐเช็ก, อังกฤษ, สเปน และสวิสเซอร์แลนด์
บทวิเคราะห์
วอลสตรีทเจอนัล ได้วิเคราะห์ถึงงานบรรยายของเขาหลายรายการในปีค.ศ. 1987 และได้รายงานว่าเขาได้พลาดไปจากความจริงในบางครั้ง ดรักเกอร์ได้ออกจากความน่าจะเป็น ตัวอย่างเช่น เมื่อเขาพูดให้กับผู้เข้ารับฟังคำบรรยายให้กับเจ้าหน้าที่กลุ่มบริษัทมิตสึอิที่ประเทศญี่ปุ่นเป็นภาษาอังกฤษ (คำให้การของดรักเกอร์: "ผมใช้เรื่องราวเพื่อสร้างประเด็น ไม่ใช่เพื่อเขียนประวัติศาสตร์) และขณะที่เขาเริ่มรู้ล่วงหน้า เขาก็ไม่ค่อยได้ทำนายออกมาอย่างถูกต้องเท่าใดนัก โดยเขาได้คาดการณ์ แล้วยกตัวอย่าง ถึงด้านศูนย์กลางการเงินของประเทศว่าจะเคลื่อนย้ายจากนิวยอร์กมายังวอชิงตัน[23]
การรักษาใจความสำคัญของดรักเกอร์การบริหารจัดการโดยอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริงคือข้อบกพร่องและไม่เคยทดสอบถึงประสิทธิผลที่แท้จริง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นักวิจารณ์กล่าวว่าระบบนั้นยากแก่การทำให้เกิดผล และบริษัทเหล่านั้นได้ควบคุมการเน้นย้ำขึ้นอยู่บ่อยๆ โดยต่อต้านถึงความคิดสร้างสรรค์แบบเด็กๆถึงการพบเป้าหมายของพวกเขาเหล่านั้น[24]
ผลงานที่ได้รับการตีพิมพ์
Friedrich Julius Stahl: konservative Staatslehre und geschichtliche Entwicklung (1932)
The End of Economic Man: The Origins of Totalitarianism (1939) Google Booksearch Preview
The Future of Industrial Man (1942)
Concept of the Corporation (1945) (A study of General Motors)
The New Society (1950)
The Practice of Management (1954)
America's Next 20 Years (1957)
Landmarks of Tomorrow: A Report on the New 'Post-Modern' World (1959)
Power and Democracy in America (1961)
Managing for Results: Economic Tasks and Risk-Taking Decisions (1964)
The Effective Executive (1966)
The Age of Discontinuity (1968)
Technology, Management and Society (1970)
Men, Ideas and Politics (1971)
Management: Tasks, Responsibilities and Practices (1973)
"Managing Oneself" (1999)
The Unseen Revolution: How Pension Fund Socialism Came to America (1976)
An Introductory View of Management (1977)
Adventures of a Bystander (1979) (อัตชีวประวัติ)
Song of the Brush: Japanese Paintings from the Sanso Collection (1979)
Managing in Turbulent Times (1980)
Toward the Next Economics and Other Essays (1981)
The Changing World of the Executive (1982)
The Last of All Possible Worlds (1982)
The Temptation to Do Good (1984)
Innovation and Entrepreneurship: Practice and Principles (1985)
The Discipline of Innovation, Harvard Business Review, 1985
The Frontiers of Management (1986)
The New Realities (1989)
Managing the Non-Profit Organization: Practices and Principles (1990)
Managing for the Future: The 1990s and Beyond (1992)
The Post-Capitalist Society (1993)
The Ecological Vision: Reflections on the American Condition (1993)
The Theory of the Business, Harvard Business Review, September-October 1994
Managing in a Time of Great Change (1995)
Drucker on Asia: A Dialogue Between Peter Drucker and Isao Nakauchi (1997)
Peter Drucker on the Profession of Management (1998)
Management Challenges for the 21st century (1999)
Managing Oneself, Harvard Business Review, March-April 1999
The Essential Drucker: The Best of Sixty Years of Peter Drucker's Essential Writings on Management (2001)
Leading in a Time of Change: What it Will Take to Lead Tomorrow (2001; with Peter Senge)
The Effective Executive Revised (2002)
They're Not Employees, They're People, Harvard Business Review, February 2002
Managing in the Next Society (2002)
A Functioning Society (2003)
The Daily Drucker: 366 Days of Insight and Motivation for Getting the Right Things Done (2004)
What Makes An Effective Executive, Harvard Business Review, June 2004.
The Effective Executive in Action (2005)
Classic Drucker (2006)
คติพจน์สำคัญ
"แท้จริงแล้ว การบริหารจัดการจำเป็นต้องอาศัยการศึกษาที่ดี รวมทั้งสำหรับการพัฒนาการบริหารอย่างเป็นระบบด้วย นั่นหมายถึงการบริหารจัดการในวันนี้จะกลายเป็นสถาบันการศึกษาในสังคมของพวกเรา" [25]
"การทำนายอนาคตที่ดีที่สุดคือการสร้างมันขึ้นมา"
"การบริหารจัดการคือการทำถูกต้องในสิ่งต่างๆ, ภาวะผู้นำคือการทำในสิ่งต่างๆที่ถูกต้อง"
"ระลึกด้วยว่าอะไรเป็นสิ่งที่สามารถวัดผลการพัฒนาได้"
"วัฒนธรรมขององค์กรต่างก็เหมือนวัฒนธรรมของประเทศ ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงใคร ทั้งการทดลอง, แทนที่, เพื่อทำงานแลกกับสิ่งที่คุณได้รับ"
"ความมีประสิทธิภาพเป็นการกระทำที่ดีกว่าการทำอะไรที่มีอยู่ให้เสร็จสิ้นไปอย่างไร้ประสิทธิภาพ"
"การปฏิบัติตามอย่างมีประสิทธิภาพจะสะท้อนกลับด้วยความเงียบ จากความเงียบที่สะท้อนกลับจะมามากกว่าการกระทำที่มีประสิทธิภาพ"
"ผู้ที่ไม่ได้เสี่ยงโดยทั่วไปมักพบความผิดพลาดครั้งใหญ่สองครั้งในรอบปี ผู้ที่เสี่ยงโดยทั่วไปมักพบความผิดพลาดครั้งใหญ่สองครั้งในรอบปีเช่นกัน"
"สิ่งสำคัญที่สุดในการสื่อสารคือการฟังในสิ่งที่ไม่ได้กล่าวออกมา"
"วัตถุประสงค์หลักของการทำธุรกิจคือการสร้างและรักษาลูกค้าเอาไว้"
"ไม่มีสิ่งใดที่ไร้ประโยชน์ในการใช้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ควรละเลยไป"
"เมื่อหัวข้อกลายเป็นเรื่องที่ล้าสมัยโดยสิ้นเชิง เรามักทำมันให้เป็นหลักสูตรในภายหลัง"
"ตำแหน่งไม่ได้สร้างอำนาจหรือสิทธิพิเศษ หากแต่เป็นการสร้างความรับผิดชอบที่เพิ่มมากขึ้น"
"การมุ่งเน้นไปยังการบริจาค คือการมุ่งเน้นไปยังผลลัพธ์ที่ดี" [26]
"ผู้คนในหลายองค์กรมักยึดแต่ความล้าสมัย ในสิ่งที่ควรทำแต่กลับไม่ทำ, ทั้งสิ่งที่มีประสิทธิภาพและไร้ประสิทธิภาพ" [27]
"ที่ใดก็ตามที่คุณเห็นธุรกิจประสบผลสำเร็จ แสดงว่ามีใครบางคนได้ตัดสินใจอย่างกล้าหาญในการดำเนินการ"
"สิ่งที่เราเรียกว่าการบริหารจัดการกันโดยส่วนใหญ่ มักประกอบด้วยการปฏิบัติงานอย่างยากลำบากสำหรับผู้คนเหล่านั้น"
"คุณสามารถจัดการในสิ่งที่คุณวัดได้เท่านั้น" [28]
"หลายสิ่งทีุ่ทุกคนรู้ บางครั้งก็เป็นสิ่งที่ผิด" [29]
"จงอย่ายึดติดกับความสำเร็จที่ผ่านมาของคุณ แต่จงเต็มใจที่จะเปลี่ยนแปลง และนำแนวคิดใหม่ๆตลอดจนทำการทบทวนอย่างต่อเนื่องถึงความแตกต่างในทุกส่วนของทางธุรกิจ" [30]
"ความสำเร็จก่อให้เกิดความสำเร็จ" "ไม่ใช่การประสบความสำเร็จที่จะก่อให้เกิดความสำเร็จ" นี่คือแถลงการณ์จาก "A Class With Drucker" ซึ่งได้กล่าวว่า หากคุณมีความรู้ใดๆ คุณย่อมประสบความสำเร็จกับบางสิ่ง แล้วคุณยังมีความมั่นใจในการทำสิ่งนั้นได้โดยอัติโนมัติ นอกจากนี้ หากคุณเคยประสบความสำเร็จมาแล้วในอดีต คุณก็ยังมีโอกาสที่ดีกว่ากับการประสบกับความสำเร็จได้อีกครั้ง
"ทั้งผู้นำ, กลุ่มผู้นำ ต่างต้องกระทำเพื่อผลประโยชน์ส่วนรวม มิใช่เพื่อตนเองเพียงฝ่ายเดียว" [31]
อ้างอิง
1.^ Drucker, Peter F., Reflections of a Social Ecologist, Society, May/June 1992
2.^ Drucker Institute - About Peter Drucker
3.^ 3.0 3.1 3.2 Byrne, John A.; Gerdes, Lindsey (November 28, 2005). "The Man Who Invented Management". BusinessWeek. http://www.businessweek.com/magazine/content/05_48/b3961001.htm. Retrieved November 2, 2009.
4.^ Drucker, Peter F., Concept of the Corporation, Preface to the 1983 edition, p. xvii, (1983)
5.^ Beatty, Jack, The World According to Peter Drucker, p. 163, (1998)
6.^ Drucker, Peter F., The Ecological Vision, p. 75-76, (1993)abcdefghijklmnopqr
7.^ Drucker Institute - The Drucker Legacy
8.^ The Drucker Institute Archives, Claremont, California. Box 39, Folder 11
9.^ Peter Drucker, the man who changed the world, Business Review Weekly, 15 September 1997, p. 49
10.^ Drucker, Peter F., Adventures of a Bystander, p. 288, (1979)
11.^ Drucker Institute - About Peter Drucker - Additional Sources - Other Pieces About Drucker
12.^ Drucker, Peter F., Management: Tasks, Responsibilities, Practices, p. 325, (1973)
13.^ Drucker Institute
14.^ Drucker, Peter F., Managing the Nonprofit Organization (1994)
15.^ Drucker, Peter F., Post-Capitalist Society, p. 177, (1993)
16.^ Drucker, P. F., Collins, J., Kotler, P., Kouzes, J., Rodin, J., Rangan, V. K., et al., The Five Most Important Questions You Will Ever Ask About your Organization, p. xix (2008)
17.^ Planning a successful lesson
18.^ Drucker, Peter F., The Practice of Management, pp 62-63, (1954)
19.^ Drucker, Peter F., Managing for the Future, p. 299, (1992)
20.^ Drucker, Peter F., The Practice of Management, p. 12, (1954)
21.^ Drucker, Peter F., The Practice of Management (1954)
22.^ Drucker, Peter F., The Five Most Important Questions You Will Ever Ask About Your Organization, p.54, (2008)
23.^ Peter Drucker, Leading Management Guru, Dies at 95," Bloomberg, Nov. 11, 2005
24.^ Krueger, Dale, "Strategic Management and Management by Objectives", Small Business Advancement National Center, 1994
25.^ Drucker, Peter F., The Practice of Management, p. 378, (1954)
26.^ Drucker, Peter F., The Effective Executive, p. 70, (1967)
27.^ Drucker, Peter F., "The Five Most Important Questions You Will Ever Ask About Your Organization", p.54, (2008)
28.^ Cohen, William, "A Class with Drucker", p.53, (2008)
29.^ Cohen, William, "A Class with Drucker", p.29, (2008)
30.^ Cohen, William, "A Class with Drucker", p.56, (2008)
31.^ Cohen, William, "A Class with Drucker", p. 188, (2008)
แหล่งข้อมูลอื่น
Drucker Institute
Leader to Leader Institute
The Definitive Drucker: Final Advice from the Father of Modern Management
How Peter Drucker Managed Himself over the Decades
Thought Leaders Forum: Peter F. Drucker
The Business World According to Peter F. Drucker
The Peter F. Drucker and Masatoshi Ito Graduate School of Management
Peter F. Drucker: A Biography in Progress
Drucker Workshop (in Japanese)
Peter F. Drucker, a Pioneer in Social and Management Theory, Is Dead at 95 (The New York Times, November 12, 2005)
The Man Who Invented Management (BusinessWeek)
Peter Drucker on Thinkers 50
Peter Drucker on managementdenker.com
Special report on Peter Drucker (The Economist, November 19, 2005)
The icon-speaks: An interview with Peter Drucker - Interview
Source:
วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี. (2010). ปีเตอร์ ดรักเกอร์.
ค้นเมื่อ ตุลาคม 16, 2553, จาก
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%
9B%E0%B8%B5%E0%B9%80%E0%B8%95%E0%B8%
AD%E0%B8%A3%E0%B9%8C_%E0%B8%94%E0%B8%
A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%
81%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B9%8C
|
|
