|
|
|
895.913 นวนิยายไทย
ตามลมปลิว / ว.วินิจฉัยกุล
จะรู้สึกยังไง ถ้าชีวิตที่คิดว่าสมบูรณ์แบบแล้ว มีอันพังทลายในชั่วข้ามคืน โดยคนที่ตัวเองคิดว่าเป็นคนสนิททั้งสองคน
กับชีวิตที่เหมือนกับใบไม้ที่พัดไปตามสายลมของ พราว หญิงสาวที่เหมือนกับคนทั่วไปในสังคมที่มี การศึกษาสูง จบมามีงานที่ท้าทายมีผลตอบแทนดี ได้จดทะเบียนกับ ดลภพ ด็อกเตอร์หนุ่มจากอังกฤษ ข้าราชการอนาคตไกล (แต่ยังไม่ได้จัดพิธีแต่งงาน) จนเรียกได้ว่าชีวิตสมบูรณ์แบบ เป็นที่อิจฉาของคนหลายคน แต่หลังจากแต่งงานได้ไม่นาน พราว ก็ได้รู้ถึงความลับที่ ดล ว่าเคยมีความสัมพันธ์กับ พลอย ลูกพี่ลูกน้องที่รักเหมือนน้องสาว และได้รู้ถึงนิสัยต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง ของเพื่อนที่ทำงาน จนทนทำงานต่อไปไม่ได้ ต้องหนีไปรักษาแผลใจกับ พัชร พี่สาวที่กำลังจะเปิดโรงแรมอยู่ที่หลวงพระบาง จนได้รู้จักกับ ต้นไทร ชายหนุ่มที่ใช้ชีวิตเหมือนกับใบไม้ที่เป็นอิสระจากสายลม (มันอิสระจริงๆ ใช้ชีวิตเที่ยวทั่วโลก พอเงินหมดก็หางานทำ) ไม่ยึดติดกับกรอบของสังคม ทำให้ พราว ได้เรียนรู้ว่าชีวิตไม่ได้มีแค่คำว่า ถูก หรือ ผิด ได้เห็นอีกโฉมหน้านึงของ ดลภพ ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน (ทั้งบทซาดีสที่ซ้อมเมีย หรือบทบ้ากามตอนที่มั่วกับ พลอย) จนสามารถตัด ดลภพ ได้ขาด และได้เห็นความนิสัยที่แท้จริงของ ต้นไทร จนกลายมาเป็นความชอบ (หยี เน่าตามสไตส์เลย) ในที่สุด
เรื่องนี้จะสื่อถึงคนสองประเภท คือ พราว แม่ ป้า และย่า ที่เหมือนกับคนในสังคมไทยสมัยก่อน ที่อยู่กับกรอบประเพณี แต่งงานแล้วต้องตามสามี มีชีวิตตามระบบของสังคมคือต้องเรียนสูง กับการงานที่มั่นคง และอีกประเภทนึงคือ ต้นไทร พลอย และพัชร ที่เหมือนกับวัยรุ่นในสมัยนี้ ที่ต้องการชีวิตที่เป็นอิสระ ทำอะไรตามใจ ไม่ยึดติดกับกรอบของสังคม
รสชาติของ ตามลมปลิว จะคล้ายๆ กับเรื่อง วสันต์ลีลา ที่นางเอกเดิมทีเป็นคนมองโลกในแง่ดี เห็นทุกอย่างเป็นสีชมพู จนวันนึงถึงรู้ความจริงเบื้องหลังหน้ากากที่ใส่เข้าหากัน โดยเฉพาะกับคนรักของตัวเอง อย่าง ดลภพ ที่เปลือกนอกถูกห่อหุ้มไว้ด้วย หน้าตาที่หล่อเหลา บุคลิกสง่างาม วุฒิการศึกษาระดับด็อกเตอร์จากต่างประเทศ รวมทั้งนิสัยที่พยายามแสดงออกว่าเป็นคนรักเดียวใจเดียวไม่เจ้าชู้ ทั้งๆ ที่ตัวตนที่แท้จริง เป็นคนฉุนเฉียวง่าย ชอบผู้หญิงที่มีสีสันถึงลูกถึงคน (อย่างพลอย) เหมือนกับเรื่องวสันต์ลีลาที่คู่หมั่นของ เพลิน (แค่ชื่อนางเอกก็คล้ายกันแล้ว) ที่แท้จริงเป็นเกย์ รวมทั้ง เพื่อนร่วมงานที่ต่อหน้าคอยปลอบใจตอนที่ พราว มีปัญหาในตอนแรก แต่กลับนินทาในลับหลัง
นอกจากนี้ ตามลมปลิว ยังสอดแทรกบรรยากาศ ของเมืองหลวงพระบาง ทั้งลักษณะนิสัยความเป็นอยู่ของผู้คนในเมือง และสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ
โอ้ววว อยากไปทั้งนั้น ทั้งวัดเชียงทอง วังเจ้ามหาชีวิต น้ำตกตาดกวางสี ฯลฯ) โดยรวมแล้วเรื่องนี้สนุกกว่าที่คาดไว้ในตอนแรกอีก (แต่ยังชอบ วสันต์ลีลามากกว่า)
ที่มา
ตามลมปลิว. (2555). ค้นจาก http://steelmaker.multiply.com/reviews/item/5?
&show_interstitial=1&u=%2Freviews%2Fitem
|
|
