|
|
|
กรรมเก่า
"กรรมเก่า" เป็นหนึ่งในนวนิยายของดอกไม้สดผู้มีงานเขียนเป็นอมตะของแวดวงวรรณกรรมไทย
เนื้อเรื่องโดยย่อก็คือ เปิดตัวด้วย พงศ์ มาเยี่ยมพี่สาวต่างบิดา (หรือมารดา จำไม่ได้) ที่เพิ่งกลับมาเมืองไทย คุณหญิงเป็นภริยาทูตที่อาศัยอยู่ในต่างแดน มีลูกสาว 2 คน คนโตคือ อัมพร และคนเล็กคือ นุช
พอเห็นพงศ์มา นุชก็กระโดดกอดทันทีด้วยกิริยาค่อนไปทางตะวันตกเพราะนุชเติบโตที่นั่น ไม่เคยเหยียบเมืองไทยเลยแต่ยังดีที่พอพูดภาษาไทยได้ถึงจะสลับกับภาษาอังกฤษอยู่บ้าง นุชได้เจอพงศ์ตั้งแต่เด็กตั้งแต่พงศ์เป็นนักเรียนกฏหมายอังกฤษ และฝรั่งเศสจนเพิ่งกลับมาเมืองไทย นุชเลยสนิทกับพงศ์มากเป็นพิเศษ แต่การตอบรับของพงศ์คือ อาการอึกอัก หน้าแดง แต่นุชไม่สังเกต
พงศ์มาถึงก็ทักทายคุณหญิงและอัมพร แต่อัมพรแตกต่างกับนุชอย่างสิ้นเชิง อัมพรค่อนข้างไว้ตัว ไม่ต้องการสุงสิงสมาคมกับใคร ต่างฝ่ายต่างถามสารทุกข์สุกดิบกัน ที่บ้านนั้นพงศ์ได้พบผู้ชายอีกสองคน หนึ่งในนั้นมองออกไม่ยากว่าชอบพอนุชมาก และนุชเองก็ชอบเขามากเหมือนกัน
วันหนึ่งพงศ์เห็นนุชนอนอยู่ มีคราบน้ำตาหลงเหลือ เมื่อนุชตื่นขึ้นพงศ์จึงถามไถ่ถึงสาเหตุ นุชจึงเล่าให้ฟังว่า จู่ๆ ชายคนที่พบในคืนนั้นก็ขอตีจากนุชทั้งที่ก็ชอบพอกันมาตลอดตั้งแต่สมัยที่อยู่ลอนดอน นุชไม่เข้าใจ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอร้องไห้ด้วยเรื่องผู้ชาย คนก่อนหน้านี้ก็เคยทิ้งเธอไปเช่นกัน นุชคร่ำครวญว่าจะไม่ชอบใครง่ายๆ อีกแล้ว พงศ์จึงได้แต่ปลอบใจ
นุชไม่รู้และไม่เข้าใจเหตุผล แต่พงศ์เข้าใจดีแต่ไม่สามารถบอกเธอได้
นุชซึมเซาอยู่หลายวัน จนเมื่อมีจดหมายมา อัมพรผู้นิ่งเฉยพอเห็นเข้าก็ตาเป็นประกายรีบคะยั้นคะยอให้คุณหญิงอ่านทันที แล้วบทสรุปจากจดหมายนั่นทำให้ทั้งคุณหญิง อัมพร และนุชได้เดินทางไปนครศรีธรรมราช ซึ่งสมัยนั้นนับได้ว่าเป็นหัวเมืองหนึ่ง ค่อนข้างเป็นบ้านป่าจริงๆ
นุชได้พบหลายคนที่อาศัยอยู่บ้านหลังนี้ซึ่งคุณหญิงแนะนำว่าเป็นญาติฝ่ายพ่อ แต่ละคนก็มองนุชด้วยสายตาแปลกๆ แต่อัมพรก็เข้ากับทุกคนได้อย่างน่าแปลกใจ นุชต้องเข้าไปหาคุณลุงคนหนึ่งที่นอนอยู่ในห้อง ผู้ชายคนนั้นดีใจที่ได้เห็นนุช อัมพรก็ขอร้องให้นุชมาคอยดูแลซึ่งนุชก็ยอมแต่ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไร ทุกอย่างรอบตัวดูจะประหลาดไปหมด
เมื่อนุชสนิทกับหลานที่ของเจ้าของบ้านซึ่งอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน ทำให้นุชทราบว่าคุณลุงคนนั้นเคยติดคุกมาก่อน และเพิ่งได้รับการปล่อยตัวไม่นาน นุชก็เลยรู้สึกสังเวชใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เล็กน้อย เธอเริ่มเบื่อกับบ้านป่านี้เข้าไปทุกที จนเมื่อได้เวลากลับ อัมพรขออยู่ต่อแต่นุชขอกลับกับคุณหญิงทันที ซึ่งอัมพรพยายามมากที่จะรั้งนุชเอาไว้ ซึ่งนุชไม่เข้าใจจนอัมพรตัดสินใจบอกความจริงทุกอย่าง
คุณลุงขี้คุกที่นอนอยู่ในห้องแท้จริงคือ พ่อแท้ๆ ของนุช และแม่ที่แท้จริงของนุชสิ้นไปแล้ว วันที่เกิดเหตุเป็นวันที่พ่อเมาสุรา เมื่อกลับถึงบ้านก็เห็นพ่อของแม่จะพาแม่กลับด้วยท่าทางดุดัน (แม่หนีตามพ่อมา) พ่อลืมตัวชักปืนยิงใส่จนอีกฝ่ายแน่นิ่ง แม่ตกใจจนผวาช็อคสิ้นลมหายใจไปพร้อมกัน หลังจากนั้นก็เลยติดตะราง แต่ก็ยังพยายามหาทางรอดให้ลูกโดยการขอร้องเพื่อนให้รับลูกสาว 2 คนไปเลี้ยงดู ขอให้ใช้นามสกุลและห้ามบอกความจริงเด็ดขาด
นุชช็อคไข้ขึ้นทันที เธอคิดกลับไปกลับมาถึงชะตาโหดร้ายของตัวเอง ต้องเลือกเอาระหว่างความกตัญญูกับวิถีชีวิตที่แตกต่างดยสิ้นเชิง นุชเติบโตที่ลอนดอน ถึงกลับกรุงเทพแต่ก็ยังได้พบปัญญาชนที่คุยรู้เรื่อง แต่ไม่ใช่ที่นี่เลย นี่ไม่ใช่สถานที่สำหรับนุช
แต่สุดท้ายนุชก็ยอมอยู่ ในระหว่างนั้นก็เขียนจดหมายหาพงศ์ เล่าถึงความทุกข์เพราะนุชคิดว่าพงศ์น่าจะรู้ว่าชาติกำเนิดของเธอเป็นยังไง รู้เหตุผลด้วยว่าทำไมชายอื่นถึงตีจาก เพราะคุณหญิงได้บอกความจริงกับเขาเหล่านั้นเพื่อไม่ให้มีคำครหาหากเกิดมีการแต่งงานไปแล้วทราบความจริงขึ้นจะมีคำติฉินเกิดขึ้นทันที
แล้วพงศ์ก็มาจริงๆ เขามาเยี่ยมนุชแล้วก็เข้าไปกราบเจ้าของบ้าน นุชเล่าให้พงศ์ฟังถึงปัญหาที่เธอไม่รู้จะทำอย่างไรกับภาวะคาราคาซังนี้ กลับกรุงเทพก็กลัวคนหัวเราะเยาะ แต่จะให้อยู่ที่นี่ก็ไม่ใช่ที่สำหรับตัวเอง พงศ์จึงขอแต่งงานกับนุช สารภาพว่าความรักที่เขามีต่อหลานเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนที่ทราบว่านุชไม่ใช่หลานที่แท้จริงของตัวเอง นุชเองก็รู้สึกไม่ต่างจากเขานับตั้งแต่วันที่ต้องห่างจากเขามาทำให้เธอรู้ใจตัวเองเช่นกัน
นุชนำเรื่องนี้ไปปรึกษาพี่สาวซึ่งอัมพรก็รู้ความรู้สึกของพงศ์มาตลอด และสนับสนุนให้นุชแต่งงานกับพงศ์ ทุกฝ่ายจะได้สบายใจ
|
|
