|
|
|
089.9591 รวมเรื่องทั่วไปภาษาไทย
บ้านหลังสุดท้ายของช่างไม้
หนานเมือง
มีช่างไม้สูงอายุคนหนึ่งต้องการจะเกษียณตัวเอง และ
ใช้ชีวิตที่หรูหรากับภรรยา
จึงบอกความต้องการดังกล่าวกับนายจ้าง
ที่เขาทำงานให้ ... มาทั้งชีวิต ...
นายจ้างบ่นเสียดาย
ที่จะต้องสูญเสียช่างฝีมือดีไปหวังจะให้เขาทำงานต่อ
แต่ช่างไม้ก็ยังยืนกรานขอเกษียณตัวเองตามเดิม
จึงได้ขอร้องให้ช่างคนนี้ช่วยสร้างบ้านให้อีกสัก 1 หลัง
นายจ้างจึงพูด "เอาอย่างนี้ว่า ผมมีที่ดินว่างอยู่ติดทะเลสาบอยู่แปลงหนึ่ง
ทิวทัศน์งดงามเป็นอย่างมาก แต่ขาดบ้านพักตากอากาศ
ผมอยากให้คุณสร้างบ้านหลังสุดท้าย โดยที่คุณต้องใช้วัสดุไม้ที่ดีที่สุด และ
ใช้ฝีมือที่ปราณีตที่สุดในการสร้าง "ช่างไม้ก็ฝืนใจตอบตกลง
จากนั้นช่างไม้ก็ลงมือสร้างบ้านไม้หลังสุดท้ายของตนเอง
แต่ในใจกลับคิดว่าเดี๋ยวเราก็เกษียณแล้ว
ถ้าทำออกมาไม่ดีนายจ้างไล่ออกก็ไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้ว
แล้วทำไมต้องตั้งใจด้วยล่ะ
ดังนั้นช่างไม้ก็ไม่ได้คัดเลือกไม้ที่แข็งแรงมาสร้างบ้าน
แต่เลือกไม้ส่ง ๆ เป็นไม้คุณภาพต่ำจากภูเขา
เขาไม่ใส่ใจว่าบ้านจะแข็งแรงหรือไม่ เพียงสักแต่ว่าสร้างให้เสร็จ ๆ ไป
จนในที่สุดเขาก็ทาสีเพื่อให้ภายนอกดูสวยงามและปกปิด
เขาคิดในใจว่าขอให้ข้างนอกดูดีไว้ก่อนพอส่งงานได้ก็พอ
โครงสร้างภายในจะเป็นอย่างไรก็ช่างเจ้านายดูไม่ออกหรอก
ครั้นพอบ้านสร้างเสร็จก็พบว่า
มันไม่เหมือนงานที่เป็นฝีมือของช่างคนนี้เลยแม้แต่น้อย
บ้านที่สร้างมาก็เป็นงานที่หยาบๆวัตถุดิบที่ใช้ก็ด้อยคุณภาพ
มันช่างเป็นการจบชีวิตช่างฝีมือดีที่ไม่สวยหรูเลย
วันที่งานเสร็จนายจ้างก็มาตรวจงาน
ผลปรากฏว่าเป็นที่พอใจอย่างมาก
นายจ้างดูไม่ออกว่าขาดตกบกพร่องอะไร
ก่อนที่นายจ้างจะไปเขาตีไหล่ช่างไม้เบาๆ
ควักกุณแจออกมาพวงหนึ่งยื่นส่งให้ช่างไม้แล้วบอกว่า
"ตอนนี้บ้านหลังนี้เป็นของคุณแล้ว
ผมขอบคุณมากที่คุณอยู่ทำงานกับผมมานานหลายปี
นี่ถือเป็นของขวัญเกษียณที่ผมตั้งใจจะมอบให้คุณ"
เมื่อช่างไม้ได้ยินเช่นนั้นถึงกับตกใจและอุทานกับตัวเองว่า ....
น่าละอายจริงๆถ้าเขารู้สักนิดว่ากำลังสร้างบ้าน
ของตัวเองอยู่เขาก็คงตั้งใจสร้างให้ดีกว่านี้ ...
คุณได้เรียนรู้อะไร? จากนิทานเรื่องนี้ ...
เช่นเดียวกับพวกเรา ที่กำลังสร้างชีวิตของตัวเราเองด้วยการสั่งสมสิ่งต่างๆ
วันละเล็กวันละน้อยและบ่อยครั้ง
ที่เราไม่ได้ใช้ความพยายามอย่างที่สุดในการสรรค์สร้างชีวิตของตัวเอง
และเมื่อวันหนึ่งมาถึงเราก็จะตระหนักว่า
เราต้องใช้ชีวิตอยู่กับทุกสิ่งทุกอย่าง..
. ที่เราเป็นผู้สร้างขึ้นมาทั้งหมด ..
และเมื่อถึงวันนั้นเรามักจะพูดเสมอว่า
ถ้าเรา!! สามารถย้อนกลับไปได้
เราจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้นซึ่งเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
แต่ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ ...
พวกเราทุกคนก็เปรียบเสมือนช่างไม้
ทุกๆวันพวกเรากำลังตอกตะปูปูกระดาน
หรือแม้แต่กำลังเลือกกำแพงให้กับชีวิตตัวเอง
ดังคำพูดที่ว่า
"ชีวิตในอนาคตก็คือสิ่งที่เราสร้างด้วยตัวเราเอง"
ทัศนคติและ ทางเลือกต่างๆที่พวกเราได้เลือกกันในวันนี้
ก็เสมือนกับการสร้าง "บ้าน" (ชีวิต) ที่เราจะต้องอยู่กับมัน .....
ดังนั้นจงสร้างบ้านด้วยความฉลาดและ
จงจำไว้ว่า "จงทำงานเหมือนกับว่า....เราไม่ต้องการเงินทอง
จงรักราวกับว่า ...... เราไม่เคยเจ็บ
จงเต้นระบำ(ร่าเริง)ราวกับว่า.....ไม่มีใครจ้อง"
ความเสมอต้นเสมอปลายก็นับว่าเป็นคุณธรรมอีกประการหนึ่งที่เราไม่ควรละเลย
ทุกวันนี้เราทำอะไรกันอยู่ เราได้เก็บเกี่ยวสิ่งที่ดีๆให้กับชีวิตของเราหรือยัง???...
จงใช้ชีวิตราวกับว่ามันคือ "วันสุดท้าย"
เพราะนี่คือวิธีเดียว..ที่จะสร้างชีวิตได้อย่างดีที่สุด...
|
|
