1544603 การสืบค้นข้อมูลภาษาไทย
(Thai Information Retrieval) 3(3-0-6)
ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2551
ผู้สอน รศ.ดร.จุมพจน์ วนิชกุล
คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี
ถนนกาญจนบุรี-ไทรโยค ต.หนองบัว อ.เมือง กาญจนบุรี 71000

***ความรู้คืออำนาจ เรียนและค้นคว้าให้สนุกในโลกของสังคมข่าวสาร ไร้พรมแดน ไร้กาลเวลา***


คำอธิบายรายวิชา/
แนวการสอน
(Course
Overview)

สารบัญเนื้อหาวิชา

กิจกรรมการเรียน
การสอน

สื่อการสอน

การประเมินผล
(Evaluation)

ตำราประกอบ
การสอน
(Texts and
Materials)

แหล่งทรัพยากร
สารสนเทศอื่นๆ
(Other Useful
Resources)

แหล่งทรัพยากร
เกี่ยวกับ
Internet
(Resources
about the
Internet and
Its Tools)

ตำราและวารสาร
อิเล็กทรอนิกส์
(On-Line
Journals and
Magazines)

แนะนำตัวผู้สอน

รายชื่อนักศึกษา

ผลงานของนักศึกษา

การสอบปลายภาค


Home

เธอผู้สูญเสีย
เจริญพักตร์ จิตตินันทน์

...

การสูญเสียลูกชายไปก่อนวัยอันควร ส่งผลให้สภาพจิตใจยับเยินแหลกสลาย เธอตัดสินใจหาความสงบให้กับจิตใจ ด้วยการเข้าวัดบวชชีพราหมณ์ "หนึ่งเดือนที่อยู่ในวัดก็ทำให้จิตใจเราสงบขึ้นบ้าง แต่ข้างในลึกๆแล้วยังคิดถึงลูกอยู่ ใจมันไม่นิ่ง"

ช่วงที่เธอเข้าหาธรรมะเพื่อบรรเทาความฟุ้งฃ่านของจิตใจ ทางฝ่ายสามีได้ไปตรวจร่างกายและพบข่าวร้ายซ้ำสอง เพราะหมอตรวจพบว่าสามีป่วยหนักด้วยโรค"มะเร็งปอด"

"พอทราบข่าวก็ทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นเลย อุทานอยู่คนเดียวซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าอีกแล้วหรือนี่ ลูกชายก็ยังไม่ได้เผาเลย ทำไมชีวิตฉัน ถึงต้องอยู่กับความสูญเสีย"

ด้วยกำลังใจที่เข้มแข็ง แม้ว่าจะต้องถูกเฉือนเนื้อปอดข้างซ้ายบางส่วนทิ้งไป สามีของเธอก็ยังไปสอนนักเรียนแพทย์ตามปรกติ ขณะที่เซลล์มะเร็งก็แพร่กระจายไปยังต่อมต่างๆทั่วร่างกาย

กระทั่งระยะสุดท้าย โรคมะเร็งลามลงมาถึงกระเพาะอาหาร เธอเฝ้าสังเกตอาการคู่ชีวิตอยู่ไม่ห่างกายเขา เธอพบว่า"เขามีจิตใจที่เยือกเย็นขึ้น สติเขายังดี สั่งนักสั่งหนาว่าอย่าแต่งงานใหม่นะ ลูกเราจะลำบาก เรื่องมรดกรวมทั้งหุ้นต่างๆที่มีอยู่หลายแห่ง ทำพินัยกรรมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องกังวลว่าจะเดือดร้อนหากเขาไม่อยู่สักคน"

ในที่สุดสามีที่เธอรักและเคารพเสมือนหนึ่งพ่อคนที่สองก็จากไปอย่างสงบด้วยวัยเพียง 48 ปี เป็นอีกครั้งที่เธอต้องเผชิญกับความสูญเสีย ลูกชายก็ยังไม่ได้เผา สามีก็มาด่วนจากไปภายในปีเดียวกัน เธอควบคุมสติตนเองไม่ได้ จำได้แต่เพียงว่า เธอวิ่งขึ้นบันไดและมาหยุดอยู่ตรงระเบียงบนตึกสูง ชั้นที่ 8 ในโรงพยาบาลของรัฐแห่งหนึ่ง หมายจะฆ่าตัวตาย

ขณะเท้ากำลังจะก้าวพ้นริมระเบียงออกไป แต่วินาทีนั้นความรู้สึกบางเสี้ยวของเธอกลับต่อต้าน เหมือนมีมือหนึ่งมาฉุดดึงศีรษะของเธอไว้พร้อมด้วยเสียงพูด แห่งพลานุภาพอันเปี่ยมล้นไปด้วยความเมตตาดังแว่วอยู่ข้างหู "คิดดีแล้วหรือ ยังมีภาระอยู่ข้างหลังอีกมากนะ แล้วลูกจะอยู่กับใคร" เธอฉุกคิดถึงลูกและ หมดสติล้มพับลงไป โดยมีพยาบาลเข้ามาดูแลอาการอย่างทันท่วงที

เมื่อนึกย้อนถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้น เธอคิดได้ว่า ความเป็นคนมันเป็นกันที่ใจ หากใจมาก่อน เมื่อใจเต็มก็ชื่อว่าเป็นคนเต็ม เสมือนหนึ่งการรู้แจ้ง การแจ้งฉาน ความรู้จักใจ มีสติครองเนื้อครองตัว

หากใจสว่าง โลกก็จะสว่างไสว แต่หากใจมืด ใจไม่ดี คิดทำร้ายตนเองด้วยความทุกข์เข้าครอบคลุมตัวตน ต่อให้ยืนอยู่กลางแดดจ้าก็กลับมืดมิด

เจริญพักตร์ จิตตินันทน์. (2545).เธอผู้สูญเสีย.

ชีวจิต, 5(98), 26-27.

 


Send comments to Chumpot@hotmail.com
Copyright © 2008
Revised:May 2008