พระยาเลอไท

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระยาเลอไท
พระปรมาภิไธย พระยาเลอไท
พระอิสริยยศ พระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรสุโขทัย
ราชวงศ์ ราชวงศ์พระร่วง
ครองราชย์ พ.ศ. 1841-พ.ศ. 1866
(โดยประมาณ)
ระยะครองราชย์ 25 ปี (โดยประมาณ)
รัชกาลก่อนหน้า พ่อขุนรามคำแหงมหาราช
รัชกาลถัดไป พระยางั่วนำถุม
ข้อมูลส่วนพระองค์
พระราชสมภพ ระหว่าง พ.ศ. 1841-พ.ศ. 1866
พระราชบิดา พ่อขุนรามคำแหงมหาราช
    

พระยาเลอไท เป็นพระราชโอรสองค์โต ของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช และ ในรัชกาลของพระยาเลอไทนี้สุโขทัยก็เริ่มเสื่อมอำนาจ ทำให้หัวเมืองต่างๆ เริ่มแข็งข้อ อย่างเช่นขอม มอญ เป็นต้น ทำให้หัวเมืองต่างๆไม่ยอมเข้าร่วมด้วย สิ่งที่พระองค์สร้างในรัชกาลคือการสร้างเมืองชากังราว (กำแพงเพชรฝั่งตะวันออก)ให้เป็นเมืองคู่กับศรีสัชนาลัย ส่วนหลักฐานอื่นยังไม่ปรากฏ


[แก้] พระยาเลอไท กรุงศรีอยุธยาเป็นศัตรูหรือมิตร

ความจริง พระยาเลอไท ควรจะเป็นพระมหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ เพราะทรงเป็นโอรสของมหาราช โอรสของนักปราชญ์ แต่กลับตรงกันข้าม รัชกาลของพระองค์กลับเต็มไปด้วยความสูญเสีย ถึงแม้จะมองเห็นไม่เด่นชัด แต่ก็เป็นที่ทราบกันว่า อย่างน้อยก็เป็นจุดที่ก่อให้กรุงสุโขทัยต้องเสื่อมอำนาจลงไปในที่สุด

เรื่องการเสื่อมสลายอำนาจของกรุงสุโขทัยนี้ เริ่มตั้งแต่การที่หัวเมืองประเทศราชบางเมืองแข็งข้อเป็นทำนองลองดี แต่พระยาเลอไทก็ไม่สามารถจะปราบลงได้ เช่นหัวเมืองมอญ เมื่อมอญแข็งข้อได้ ประเทศอื่นเมืองอื่นก็เลยถือเอาเป็นแบบฉบับบ้าง

[แก้] ดูเพิ่ม


สมัยก่อนหน้า พระยาเลอไท สมัยถัดไป


พญาไสสงคราม
ราชวงศ์พระร่วง
2leftarrow.png พระมหากษัตริย์ไทย
อาณาจักรสุโขทัย

(พ.ศ. 1861 - พ.ศ. 1897)
2rightarrow.png พระยางั่วนำถุม
ราชวงศ์พระร่วง
เครื่องมือส่วนตัว

สิ่งที่แตกต่าง
การกระทำ
ป้ายบอกทาง
มีส่วนร่วม
พิมพ์/ส่งออก
เครื่องมือ
ภาษาอื่น